Το τέλος της Δημοκρατίας !

Η ήττα [...] έγινε το Σεπτέμβριο του [...] , οι Αθηναίοι κράτησαν ως την άνοιξη του [...] .
Σ' αυτή την περίοδο έδειξαν και πάλι την αντοχή τους, την απελπισμένη αγωνία τους να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους, αλλά και τα πολιτικά τους πάθη.
Χωρίστηκαν σε δύο μερίδες : σ' αυτούς που πίστευαν ότι έπρεπε να συνεχίσουν τον αγώνα, μένοντας ανυποχώρητοι στις προτάσεις των [...]  και σ' αυτούς που πίστευαν ότι ήρθε η ώρα να πάρουν στα σοβαρά τις προτάσεις [...] των αντιπάλων.
Στη δεύτερη μερίδα ανήκαν πολλοί [...] δημοκρατικοί και, φυσικά, όλοι οι [...], που έλπιζαν ότι τώρα ήρθε η μεγάλη ευκαιρία, αφού η [...] με οποιουσδήποτε όρους και να [...], δύσκολα θα ανεχόταν [...] πολίτευμα στην Αθήνα.
Αρχισε λοιπόν και πάλι η δράση των [...] εταιρειών, που μάλιστα όρισαν [...], με σκοπό να παρασύρουν όσο το δυνατό περισσότερους πολίτες στα συνωμοτικά τους σχέδια.
Οι σκοποί τους ευνοήθηκαν και πάλι από τον [...], που εξασφάλισε από [...] διάφορες πρωτοβουλίες για τις διαπραγματεύσεις με τους [...].
Υστερα από πολλές και σκόπιμες, όπως φαίνεται, καθυστερήσεις, που κόστισαν χιλιάδες ζωές, αφού οι Αθηναίοι [...], ο [...]επικεφαλής μιας δεκαμελούς αντιπροσωπείας, πήγε στη [...] και διαπραγματεύτηκε [...].
Αυτή τη φορά οι Αθηναίοι, που είχαν φτάσει σε έσχατη απόγνωση, δέχτηκαν τους όρους των [...].
Η Αθήνα δεν ήταν πια η πρώτη δύναμη [...].

Αυτό όμως σήμαινε και το τέλος της Δημοκρατίας !

Σημ.συντ. : Τα κενά του κειμένου να συμπληρωθούν από τους Ιστορικούς του ... μέλλοντος.